Ook de bloedzuiger genaamd, is de bekenste ringworm bij vijvervissen. Deze kan tot vijf centimeter groot worden. Om zich voort te planten legt de bloedzuiger zijn eitjes op planten, stenen en vijverranden.
Via een zuignap wordt hirudine in het bloed gebracht, waardoor het bloed niet meer stolt. De bloedzuiger kan tot 10 maal zijn eigen gewicht aan bloed opzuigen. Vaak is dit tien milliliter bloed per bloedzuiger. Een zware besmetting kan de vis ernstig verzwakken en veroorzaakt bloedarmoede (anemie). Bijkomend gevaar van de bloedzuiger is dat hij bepaalde virussen of bloedparasieten over kan brengen tijdens het bloedzuigen.
– De meeste bloedzuigers die in het water leven zijn onschadelijk voor vissen. Ze hechten zich niet aan de vis en voeden zich er ook niet mee.
Diagnose :
U ziet een worm vastgehecht aan de koi, en deze is onmisbaar groot. Bloedzuigers hechten zich vast op elke willekeurige plek op het lichaam van de vis.
– Een bekend symptoom van de aanwezigheid van bloedzuigers zijn ronde wondjes op de huid. Die onstaan als de bloedzuigers zich vast hecht om bloed te zuigen.
Als u een bloedzuigerplaag vermoed, kijk dan altijd aan de buikzijde van de vis, door dat er geen schubben zitten zullen ze zich daar liever ophouden. Dit geldt tevens voor gebieden als dekop, bek en de gewrichten van de vinnen.
Preventie :
Kijk nieuw aangeschafte planten grondig na. Al is dit geen garantie dat er daarna geen bloedzuigers meer aanwezig zullen zijn.
– Levend voer is een andere gangbare oorzaak om bloedzuigers in u vijver te brengen.
*Ingevroren (levend voer) heeft de voorkeur.
– Kikkers, vogels en watervogels kunnen mede voor een besmetting zorgen.
Medicijn :
Diflubenzuron heeft een werking tegen zowel de volwassen bloedzuiger als zijn eitjes, zodat 1 behandeling hiermee vaak volstaat.
Note :
Diflubenzuron blijft lang werkzaam in het water, na een week zou nog 75% van de begindosis aanwezig zijn.
*Dit middel is zeer giftig voor in het water levende organismen, bv watervlooien, zoetwaterkreeften, torren, kevers, libelle-larven en slakken.
– Indien men een bloedzuiger aantreft kan men deze handmatig verwijderen, doe dit zeer voorzichtig zodat de hele bloedzuiger mee komt er er niks van de parasiet in de vis achterblijft.
– Een kort bad met een hoge zoutoplossing (2-3%) verdooft de parasiet. Waarna hij of vanzelf loslaat, of makkelijk te verwijderen is.
– Plaatsen waar bloedzuigers bloed hebben gezogen, zijn vatbaar voor infectie. Ontsmet deze plekjes goed.
